غزل‌غزل‌ها 4:3-7 Old Persian Version (OPV)

3. لبهایت مثل رشته قرمز و دهانت جمیل است و شقیقه هایت درعقب برقع تو مانند پاره انار است.

4. گردنت مثل برج داود است که به جهت سلاح خانه بنا شده است و در آن هزار سپر یعنی همه سپرهای شجاعان آویزان است.

5. دو پستانت مثل دو بچه توام آهو میباشد که در میان سوسنها میچرند،

6. تا نسیم روز بوزد و سایهها بگریزد. به کوه مر وبه تل کندر خواهم رفت.

7. ای محبوبه من، تمامی تو زیبا میباشد. در توعیبی نیست.

غزل‌غزل‌ها 4