18. Ὥστε λοιπόν, καθὼς τὸ ἀποτέλεσμα τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἦτο ἡ καταδίκη ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι καὶ τὸ ἀποτέλεσμα μιᾶς δικαίας πράξεως ἦτο δικαίωσις καὶ ζωὴ δι᾽ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
19. Διότι ὅπως διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου οἱ πολλοὶ ἔγιναν ἁμαρτωλοί, ἔτσι καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς θὰ λάβουν δικαίωσιν οἱ πολλοί.
20. Ὁ νόμος παρεισέφρυσε διὰ νὰ πολλαπλασιασθοῦν αἱ παραβάσεις, ἀλλ᾽ ὅπου πολλαπλασιάσθηκε ἡ ἁμαρτία, ἐκεῖ ξεχείλισε ἡ χάρις,
21. ὥστε, καθὼς ἐβασίλευσε ἡ ἁμαρτία διὰ μέσου τοῦ θανάτου, ἔτσι νὰ βασιλεύσῃ καὶ ἡ χάρις διὰ τῆς δωρεὰν δικαιώσεως, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν αἰώνιον ζωὴν διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας.