26. Τί νὰ γίνεται λοιπόν, ἀδελφοί; Ὅταν συνέρχεσθε, ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς εἴτε ψαλμὸν ἔχει, εἴτε διδασκαλίαν ἔχει, εἴτε γλῶσσαν ἔχει, εἴτε ἀποκάλυψιν ἔχει, εἴτε ἑρμηνείαν ἔχει, ὅλα νὰ γίνωνται πρὸς οἰκοδομήν.
27. Καὶ ἐὰν κανεὶς μιλῇ γλῶσσαν, δύο ἢ τὸ πολὺ τρεῖς ἂς μιλοῦν, ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον, ἕνας δὲ ἂς διερμηνεύῃ.
28. Ἀλλ᾽ ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ διερμηνεύς, ἂς σιωπᾷ εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἂς μιλῇ εἰς τὸν ἑαυτόν του καὶ εἰς τὸν Θεόν.
29. Προφῆται δύο ἢ τρεῖς ἂς μιλοῦν καὶ οἱ ἄλλοι ἂς κρίνουν.
30. Ἐὰν εἰς ἄλλον ποὺ κάθεται ἔλθῃ ἀποκάλυψις, ὁ πρῶτος ἂς σιωπήσῃ.
31. Διότι μπορεῖτε ὅλοι, ὁ καθένας χωριστά, νὰ προφητεύετε διὰ νὰ μαθαίνουν ὅλοι καὶ ὅλοι νὰ ἐνθαρρύνωνται.
32. Καὶ τὰ προφητικὰ πνεύματα ὑποτάσσονται εἰς τοὺς προφήτας,
33. διότι ὁ Θεὸς δὲν εἶναι Θεὸς ἀκαταστασίας ἀλλὰ εἰρήνης. Ὅπως γίνεται εἰς ὅλας τὰς ἐκκλησίας τῶν ἁγίων,