9. Μὲ αὐτὴν εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα καὶ μὲ αὐτὴν καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν δημιουργηθῆ καθ᾽ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ.
10. Ἀπὸ τὸ ἴδιο στόμα βγαίνει εὐλογία καὶ κατάρα. Δὲν πρέπει, ἀδελφοί μου, νὰ γίνεται αὐτό.
11. Μήπως ἡ πηγὴ βγάζει ἀπὸ τὸ ἴδιο μέρος γλυκὸ καὶ πικρό;
12. Μήπως μπορεῖ, ἀδελφοί μου, ἡ συκιὰ νὰ κάνῃ ἐληὲς ἢ ἡ κληματαριὰ σῦκα; Ἔτσι καὶ καμμιὰ πηγὴ δὲν βγάζει ταυτοχρόνως νερὸ ἁλμυρὸ καὶ γλυκό.