14. Kαι κάνεις τούς ανθρώπους σαντα ψάρια τής θάλασσας, σαν τα ερπετά, που δεν έχουν άρχοντα επάνω τους;
15. Όλους τούς ανασύρουν με το αγγίστρι, τους τραβούν στο δίχτυ τους, και τους μαζεύουν στη σαγήνη τους· γι’ αυτό, ευφραίνονται και χαίρονται.
16. Γι’ αυτό, θυσιάζουν στο δίχτυ τους, και καίνε θυμίαμα στη σαγήνη τους·επειδή, μ’ αυτά η μερίδα τους είναι παχιά, και το φαγητό τους εκλεκτό.
17. Mήπως γι’ αυτό θα αδειάζουν πάντοτε το δίχτυ τους; Kαι δεν θα λυπούνται φονεύοντας τα έθνη;