1. Εσύ όμως, Θεέ μας, είσαι αληθινός και μεγάλος· είσαι πολυεύσπλαχνος κι όλα τα κυβερνάς με αγάπη.
2. Κι αν αμαρτήσαμε, είμαστε δικοί σου και τη δύναμή σου αναγνωρίζουμε· αλλά όχι, δε θα αμαρτήσουμε, γιατί αισθανόμαστε ότι ανήκουμε σ’ εσένα.
3. Το να σε γνωρίζει κανείς, αυτό είναι όλη η αρετή· και το ν’ αναγνωρίζει κανείς τη δύναμή σου, αυτό είναι η ρίζα της αθανασίας.
4. Εμάς δεν μας παραπλάνησε η διεστραμμένη εφεύρεση των ανθρώπων, ούτε ο μάταιος κόπος των ζωγράφων με τα βέβηλα κατασκευάσματά τους που τα βάφουν με διάφορα χρώματα.
5. Μόνο τους ασεβείς κάνει η θέα τέτοιων αντικειμένων να επιθυμούν τη νεκρή, άψυχη εικόνα.
6. Αυτοί που φτιάχνουν τα είδωλα, αυτοί που τα ποθούν κι αυτοί που τα λατρεύουν, όλοι τους αγαπούν το κακό και τους αξίζει οι ελπίδες τους να ματαιωθούν.
7. Ο κεραμοποιός ζυμώνει με κόπο τον πηλό και δημιουργεί διάφορα αντικείμενα για χρήση μας· από την ίδια λάσπη κατασκευάζει τα σκεύη που θα χρησιμέψουν και για να δέχονται κάτι πολύτιμο και για το αντίθετο. Όλα τα κάνει ομοιόμορφα, αλλά του καθενός από αυτά είναι διαφορετική η χρήση, ο κεραμοποιός αποφασίζει.