3. Άνθρωπος σ’ άνθρωπο ενάντια κρατάει οργή, κι από τον Κύριο ζητάει συχώρεση;
4. Για έναν όμοιο του άνθρωπο δεν έχει έλεος· πώς το ζητάει για τις δικές του αμαρτίες;
5. Αυτός, αν κι είναι άνθρωπος, μνησικακεί· ποιος θα του συγχωρήσει τις δικές του αμαρτίες;
6. Σκέψου τα τελευταία σου και πάψε να μισείς· τη φθορά και το θάνατο στοχάσου και τήρησε τις εντολές.
7. Να θυμάσαι τις εντολές και μην κρατάς κακία στο διπλανό σου ενάντια· τη διαθήκη να θυμάσαι του Υψίστου, κι αν κάποιος αμαρτήσει από άγνοια, παράβλεψέ το.
8. Μένε μακριά από φιλονικίες κι έτσι τις αμαρτίες θ’ αποφύγεις· ο άνθρωπος που αρπάζεται θα ξεσηκώσει τσακωμούς.
9. Ο αμαρτωλός φέρνει αναστάτωση ανάμεσα σε φίλους· κι ανάμεσα σε ανθρώπους που ζουν ειρηνικά, σπέρνει ζιζάνια.
24-25. Όπως φράζεις το κτήμα σου με αγκάθια, έτσι φτιάξε και για το στόμα σου πόρτα κι αμπάρα. Κι όπως δένεις σφιχτά, προσεχτικά, το ασήμι σου και το χρυσάφι, το ίδιο πρόσεχε και ζύγιζε και μέτρα το καθετί που λες.
26. Πρόσεχε να μη σφάλεις με τη γλώσσα σου, μήπως τύχει και πέσεις πάνω σ’ αυτόν που την παγίδα σού έστησε.