11. Ήταν το σώμα του γεμάτο σφρίγος νεανικό,μα τώρα κείνη η ικμάδαμαζί του μες στο χώμα κείτεται.
12. Είν’ η κακία στο στόμα του γλυκιά, του ασεβή,κάτω απ’ τη γλώσσα την κρατά
13. και την αφήνει εκεί αργά να λιώνει,ώστε η απόλαυση πολύ να διαρκεί.
14. Μα γίνεται πικρή μες στο στομάχι του,μέσα του αλλάζει σε φαρμάκι οχιάς.