5. Dyr Äms gieng, um d Judner zammzrueffen, aber naach drei Täg hiet yr non nix beinand, wie s dyr Künig gmaint ghaat haet.
6. Daa gmaint dyr Dafet zo n Äbischäusn: "Dyr Scheben Bichrisun werd üns, main i, gfaerlicher als wie dyr Äpsylom. Drum nimm dyr meine Truppn und verfolg n, nit däß yr si in Mauerstötn föstsötzt, wo myr iem niemer ankünnend."
7. Daa zog dyr Äbischäus mit n Job und dyr Künigsleibwach und allsand Krieger eyn n Kampf. Von Ruslham aus gverfolgnd s önn Schebenn Bichrisun.
8. Wie s bei n groossn Stain z Gibeun warnd, war dyr Äms gnetty ankemmen. Dyr Job hiet seinn Mantl an, auf dönn wo yr sein Schwert angurtter in dyr Schaid trueg. Er gieng auf n Ämsn zue und ließ ys Schwert ausherfalln.
9. Dyr Job gagrüesst önn Ämsn: "Und, Brueder, wie geet s yso?" und gaglangt mit dyr zesmen Hand yn n Ämsn eyn n Bart anhin, wie wenn yr n bussn mechet.
10. Dyr Äms aber gachtt nit auf dös aine Schwert, wo dyr Job in dyr andern Hand hiet; und dyr Job staach iem dyrmit yso eyn n Bauch einhin, däß iem s Ingwaid ausherquoll und eyn n Bodm abhinfiel. Daa dyrvon starb dyr Äms, und dyr Job gabraucht kain zwaitts Maal zuestöchen. Dann gsötznd dyr Job und sein Brueder Äbischäus d Verfolgung von n Schebenn Bichrisun fort.
11. Ainer von n Job seine Leut aber blib bei n Ämsn steen und rief: "Wer zo n Job haltt und zo n Dafetn ghoert, der sollt yn n Job naachhinfolgn."