24. Daa gsait dyr Saul zo n Sämyheel: "I haan gsündigt, weil i önn Befelh von n Herrn und deine Anweisungen missachtt haan. Vor n Volk haan i mi gforchtn und naach seiner Pfeiff tantzt.
25. Ietz vergib myr diend mein Sündd und gee mit mir mit, däß i önn Trechtein anbettn kan!"
26. Dyr Sämyheel gaab yn n Saul an: "Nän, i gee nit mit dir mit, weilst yn n Herrn sein Wort verworffen haast; und ietz haat dyr Herr di als Künig von Isryheel verworffen."
27. Wie dyr Sämyheel aft wögggangen wär, gwill n dyr Saul bei seinn Mantlzipfl zrugghaltn, aber der riß ab.
28. Daa gsait dyr Sämyheel zo iem: "Yso entreisst dyr heint dyr Trechtein d Herrschaft über Isryheel und gibt s yn aynn Andern, der wo würdiger ist wie du.
29. Er, dyr Eebige von Isryheel, liegt nit und bsinnt si nit andert, weil yr kain Mensch ist, yn dönn was s yso und yso einfallt."
30. Dyr Saul gerwidert: "Ja, i waiß s ja, däß i gsündigt haan! Aber erweis myr ietz vor de Dietwärt und de Isryheeler dö Eer, däßst mit mir mitgeest, dyrmit i önn Trechtein, deinn Got, anbett."