Dyr Prödiger 1:3-10 De Bibl auf Bairisch (BAI)

3. Was haat n dyr Mensch von dönn, was yr zammkräult, für was yr si abhintuet in derer Welt?

4. Ain Kunn geet, dös ander kimmt. D Erdn aber bleibt de alte.

5. D Sunn geet auf und unter; gschwind-gschwind mueß s zrugg, däß s eyn dyr Frueh wider aufgeen kan.

6. Und dyr Wind eerst: Ainmaal hinum, ainmaal herum waet yr, und schaugt, däß yr d Reib kriegt.

7. Allsand Flüss rinnend eyn s Mör einhin, aber zamtdönn werd s nie voll. D Achenn laauffend yso, wie s allweil schoon gflossn seind.

8. Allss geet allweil weiter; nie känntst sagn: "So!" Nie haast gnueg gseghn, wennst luegst; sat +glost haast di aau nie.

9. Was schoon gwösn ist, dös gschieght wider, was myn taan haat, tuet myn wider; kurz: Es ist allweil dös Selbe.

10. Freilich sagnd s tiemdd: "Hej, öbbs Neus!"; aber gee, dös haat s diend iewet aau schoon göbn!

Dyr Prödiger 1