15. Was üns verhöngt ist, bringst nit wögg; was myr brauchen känntnd, bringt kains her.
16. Ietz güberlög i halt hin und her: Freilich bin i weiser wordn als wie de andern Herrscher vor mir z Ruslham. Bei n Wissn und dyr Erfarung tuet s myr kainer abher.
17. Ietz gwill i s ainfach aynmaal wissn, was Weisheit und Erkenntniss ist, und aau s Gögntail dyrvon. Aber aau +daa haan i mi schnell gfraagt, was dös allss sollt!
18. Waisst, i sag myr: Waisst vil, haast vil auf n Gnägg. Daa tuest di abhin; und aft seghst, däß s dös +aau nit bringt.