21. Drauf gantwortnd d Ruber, de Gäder und dyr Mantzerhalbstamm yn de Vertröter von de isryheelischn Stämm:
22. "Dyr Trechtein nur ist Got, dyr Herr yllain! Er waiß s, und Isryheel sollt s wissn: Wenn dös ayn Aufstand older Untreu gögn önn Trechtein gwösn ist, naacherd sollt yr üns waiß grad +was antuen!
23. Ob myr üns aynn Altter errichtt habnd, dyrmit myr üns von n Herrn abwenddnd, und ob myr drauf Brand-, Speis- und Heilsopfer bringen wolln haetnd, drüber müg dyr Trechtein +selbn richtn!
24. Nän, aus Sorg habn myr s taan, weil myr gmaint habnd, däß iewet aynmaal enker Naachwuechs zo dönn ünsern sait: 'Was wolltß n überhaaupt; was habtß s ös mit n Got von Isryheel z tuenn?
25. Als Grentz haat dyr Herr önn Jordn zwischn üns und enk, also de Ruber und Gäder, föstglögt. Ös habtß mit n Trechtein überhaaupt nix zo n Tuenn!' Yso känntnd enkerne Sün de ünsern von n Dienst an n Herrn abschröcken.
26. Dösswögn habn myr üns gsait: Richt myr halt aynn Altter auf, aber nit für n Opferdienst,
27. sundern als Zeugn zwischn üns und enk, aau für spaeterne Kunner, däß myr yn n Herrn an seinn Heiligtuem dienen derffend mit ünserne Brandopfer, Schlacht- und Heilsopfer. Dann künnend enkerne Kinder nit aynmaal zo ünserne Kinder sagn, mir haetnd mit n Herrn nix zo n Schaffen.