15. hinst däß dyr Herr yn enkerne Brüeder gnaun yso wie enk ayn Rue gewert und hinst däß aau die dös Land in Bsiz nemend, wo dyr Herr, enker Got, ien gibt. Dann künntß eyn enker Aign zruggkeern, wie s enk dyr Mosen, yn n Herrn sein Knecht, ooster n Jordn zuegsprochen haat."
16. Sö gantwortnd yn n Josenn: "Mir machend s schoon yso, wiest ys üns befolhen haast; und wost üns hinstöllst, daa geen myr aau hin.
17. Wie myr auf n Mosenn ghoert habnd, los myr aau auf di. Und dyr Trechtein, dein Got, sei mit dir, wie yr mit n Mosenn gwösn ist.