12. Draufhin haet n dyr Plätt freilaassn, aber d Judn gaplerrnd: "Wennst n freilaasst, bist kain Freund von n Kaiser. Ayn Ieder, der wo si als Künig ausgibt, laint si gögn önn Kaiser auf."
13. Wie dyr Plätt dös ghoert, ließ yr önn Iesenn ausherbringen; und er gsitzt si an dönn Plaz auf d Richtbenk hin, der wo Hoohpflaster haisst und auf heberisch Gäbbet.
14. Eyn n Rüsttag von Oostern war s, umerer zwölfe. Dyr Plätt gyrschaint yn de Judn: "Daa, enker Künig!"
15. Sö aber schrirnd: "Wögg mit iem; kreuzig n!" Dyr Plätt aber gfraagt zrugg: "Was; enkern Künig soll i kreuzignen?" D Oberpriester gantwortnd: "Mir habnd kainn Künig, grad önn Kaiser."
16. Daa ließ yr ien önn Iesenn umhin zo n Kreuzignen, und sö übernaamend n.
17. Dyr Iesen trueg selbn sein Kreuz, und aushin gieng s eyn d Schedlhoeh, wie myn s nennt, auf heberisch Golget.