1. Schrei s aushin, wiest grad kanst, und halt di nit zrugg! Laaß dein Stimm toebn wie ayn Widerhorn! Halt yn meinn Volk seine Laster vür, yn n Jaaggnervolk seine Sünddn!
2. Zwaar fraagnd s aynn iedn Tag um meinn Willn, wie wenn s n gern wissetnd. Sö tuend, Wunder wie frumm däß s wärnd, ayn Volk, wo si an d Weisungen von seinn Got hielt. Aft kemmend s gar zo mir um ayn grehts Urtl, wie wenn ien mein Gögnwart öbbs bedeuttet.
3. Daa fraagnd s: "Zwö fast myr n überhaaupt, wenn dös bei dir nit dyrkennt ist; zwö büess myr n aigntlich, wennst du nit drauf achtst?" Ä gee, wenntß fasttß, tuetß +dennert, wasß gern tuetß; und enkerne Arechter laasstß eerst +recht gscheid eyn d Arecht einhin!