5. Aynn Berg verschiebt yr, und der gspannt s nit, wenn in seinn Grimm er auf iem einschlagt.
6. Er beutlt d Erdn zamt irn Grundföst; eyn s Waggln kemmend ire Säulnen.
7. Er sait dyr Sunn blooß: 'Ietzet straal nit!', reibt d Stern ab, macht önn Himml finster.
8. Grad er waiß, wie s daa obnet ausschaugt; grad er schreitt über Mör und Wellnen.
9. Önn Jaaggennstecken und önn Wagnman, ys Kalser Pfannholz, d Stern gan Sundn,
10. und non vil meerer haat yr bschaffen. Ain Wunder reiht si an dös Ander.