3. Verpflicht myr üns yn ünsern Got gögnüber, däß myr allsand fremdn Weiber zamt de Kinder furtschickend, wiest ys üns du raatst und die, wo non ayn Gotsfarcht habnd, und wie s in n Gsötz föstglögt ist.
4. Nimm du dös eyn d Hand! Mir folgnd dyr, aber anpacken muesst ys +du!"
5. Daa stuendd dyr Esren auf und ließ de Obern von de Priester, Brender und n gantzn Isryheel schwörn, däß s dös tuend. Sö glögnd aynn Aid drauf ab;