32. Aau von ainn, der wo in ayn Freium gfloohen ist, derfftß kain Suengeld nemen, däß yr öbbenn vor n Hoohpriester seinn Hinzug haim kännt.
33. Schönddtß dös Land nit, in dönn woß wontß; denn wer bluetschuldig ist, der schönddt s Land. Und s Land kan grad durch s Bluet von dönn versuent werdn, der wo s dort vergossn haat.
34. Verunraintß nit dös Land, in dönn woß +ös wontß und i mittn unter enk; denn i, dyr Trechtein, bin gögnwärtig unter de Isryheeler.