1. Dyr Joseff kunnt si vor de gantzn Leut, wo daa umydumstuenddnd, niemer zrugghaltn, und rief: "Aushin mit de Leut allsand!" Yso war von seinn Heiwisch niemdd meer daa, wie yr si yn seine Brüeder z dyrkennen gaab.
2. Er fieng so laut s Reern an, däß s de Güptn ghoernd und aau yn n Färgn sein Pflast.