19. I haan n dyrkoorn, däß yr yn seine Kinder und Naachkemmen beibringt, däß s auf n Trechtein seiner Ban bleibnd und tuend, was guet und recht ist, dyrmit i erfülln kan, was i herghaissn haan.
20. Also spraach dyr Herr: "Laut ist s wordn, s Klaggschrai über Sodham und Gmorren, denn iener Sündd ist närrisch schwaer.
21. I gaa abhingeen und naachschaugn, ob s wirklich so schlimm ist, wie s i vernummen haan. I will s ietz wissn."
22. Die Mannen giengend gan Sodham weiter, aber dyr Herr blib non bei n Abryham steen.
23. Der Sel gsait: "Willst öbbenn aau önn Grechtn mitaynand mit n Gotloosn vernichtn?
24. Villeicht geit s fuchzg Grechte eyn derer Stat unt. Willst wirklich aau die vertilgn und nit öbbenn doch yn dönn Ort wögn dene fuchzg Grechtn dort vergöbn?