21. Fölsnföst war yr überzeugt, däß s dyr Herrgot schoon aau hinkriegt, wenn yr öbbs verhaisst.
22. Weil yr gaglaaubt, wurd yr öbn aft aau loosgsprochen.
23. Däß yr loosgsprochen wurd durch seinn Glaaubn, steet aber nit grad wogn iem in dyr Schrift,
24. sundern aau zwögns üns. Aau mir sollnd ja loosgsprochen werdn, mir, wo an n Herrgot glaaubnd, der was önn Iesenn, ünsern Herrn, von n Tood dyrwöckt haat.
25. Wögn ünserne Verfaelungen wurd yr yn n Tood hingöbn und zwögns ünserner Loosspraach dyrwöckt.