15. und um die z befreien, wo durch de Toodsfarcht löbnslang in dyr Knechtschaft warnd.
16. Es ist deuttlich, däß s iem nit um d Engln geet, sundern um d Abryhamer.
17. Drum gmueß yr in alln yn seine Brüeder gleich sein, um ayn barmiger und treuer Hoohpriester vor n Herrgot z sein und d Sünddn von n Volk zo n Suenen.
18. Denn naachdem yr selbn versuecht wordn ist und glitn haat, kan yr aau dene helffen, wo versuecht werdnd.