137. Rwyt ti yn gyfiawn, O ARGLWYDD;ac mae dy reolau di yn gwbl deg.
138. Mae'r deddfau rwyt ti wedi eu rhoi yn gyfiawn;ac yn gwbl ddibynadwy.
139. Dw i'n gwylltio'n lânwrth weld fy ngelynion yn diystyru beth rwyt ti'n ddweud.
140. Mae dy eiriau di wedi eu profi'n wir,ac mae dy was wrth ei fodd gyda nhw.
141. Er fy mod i'n cael fy mychanu a'm dirmygu,dw i ddim wedi diystyru dy orchmynion di.
142. Mae dy gyfiawnder di yn para am byth;Mae dy ddysgeidiaeth di yn wir.
143. Pan dw i mewn trafferthion ac mewn trybini,mae dy orchmynion di yn hyfrydwch pur i mi.
144. Mae dy reolau cyfiawn yn para am byth;rho'r gallu i mi eu deall, i mi gael byw.
145. Dw i'n gweiddi arnat ti o waelod calon!“Ateb fi, ARGLWYDD,er mwyn i mi gadw dy ddeddfau.”
146. Dw i'n gweiddi arnat ti, “Achub fi,er mwyn i mi gadw dy reolau.”
147. Dw i'n codi cyn iddi wawrio i alw am dy help!Dy eiriau di sy'n rhoi gobaith i mi!
148. Dw i'n dal yn effro cyn i wylfa'r nos ddechrau,ac yn myfyrio ar dy eiriau.
149. Gwranda arna i, yn unol â dy gariad ffyddlon;O ARGLWYDD, rho fywyd i mi, yn unol â dy gyfiawnder!
150. Mae'r rhai sydd am wneud drwg i mi yn dod yn nes!Maen nhw'n bell iawn o dy ddysgeidiaeth di.
151. Ond rwyt ti bob amser yn agos, ARGLWYDD,ac mae dy orchmynion di i gyd yn wir.