18. Oherwydd ni fu yn ein hoes ni, ac ni cheir heddiw, na llwyth na theulu, na thref na dinas, ohonom ni sy'n addoli duwiau o waith llaw fel y bu yn y dyddiau gynt.
19. Dyna'r rheswm y rhoddwyd ein hynafiaid i fin y cleddyf ac i fod yn ysbail; mawr iawn fu eu cwymp o flaen ein gelynion.
20. Ond amdanom ni, nid ydym wedi cydnabod unrhyw Dduw arall ond ef; dyma sail ein gobaith na fydd iddo ein dirmygu ni na neb o'n cenedl.
21. Oherwydd o'n dal ni fel hyn, fe ddelir holl wlad Jwdea; anrheithir ein cysegrleoedd, a gelwir arnom i ateb dros eu halogi hwy â'n gwaed.
22. Lladd ein pobl, caethiwo'n gwlad, troi'n treftadaeth yn anialwch—ar ein pen ni y daw hyn oll ymhlith y cenhedloedd, lle bynnag y byddwn yn gaethion iddynt; byddwn yn wrthrych gwarth a dirmyg yng ngolwg ein perchnogion.
23. Nid ffafr fydd yn deillio o'n caethiwed; yn hytrach bydd yr Arglwydd ein Duw yn dwyn amarch ohono.
24. Ac yn awr, gyfeillion, rhown esiampl i'n cymrodyr, oherwydd arnom ni y mae eu heinioes yn dibynnu, ac yn ein llaw ni y saif tynged y cysegr, y deml a'r allor.
25. Ar ben hyn oll, rhown ddiolch i'r Arglwydd ein Duw, sy'n gosod prawf arnom fel y gwnaeth ar ein hynafiaid.
26. Cofiwch yr hyn a wnaeth i Abraham, y modd y profodd Isaac, a'r hyn a ddigwyddodd i Jacob yn rhanbarth Syria o Mesopotamia tra oedd yn bugeilio defaid Laban, brawd ei fam.