29. Tra oedd ef, o achos y weithred ddwyfol, yn gorwedd yn fud a heb unrhyw obaith am adferiad,
30. yr oedd yr Iddewon yn bendithio'r Arglwydd am iddo ogoneddu ei fangre gysegredig mewn ffordd mor wyrthiol. Yr oedd y deml, a fuasai ychydig ynghynt yn llawn ofn a chynnwrf, yn awr, o achos ymddangosiad yr Arglwydd hollalluog, yn gyforiog o lawenydd a gorfoledd.
31. Ac yn fuan ceisiodd rhai o gymdeithion Heliodorus gan Onias alw ar y Goruchaf, a rhoi o'i raslonrwydd ei fywyd i ddyn oedd yn ddiau ar dynnu ei anadl olaf.
32. Yr oedd yr archoffeiriad yn ofni y barnai'r brenin fod yr Iddewon wedi cyflawni rhyw ddichell yn achos Heliodorus, ac o ganlyniad fe offrymodd aberth dros adferiad y dyn.
33. Wrth iddo gyflawni'r aberth dyhuddol, ymddangosodd yr un dynion ifainc i Heliodorus drachefn, wedi eu dilladu yn yr un gwisgoedd, a sefyll yno a dweud, “Mawr y bo dy ddiolch i'r archoffeiriad Onias, oherwydd o'i achos ef y mae'r Arglwydd yn rasol wedi rhoi dy fywyd iti.
34. A thithau, a ddioddefodd fflangell y nef, rho wybod i bawb am rym nerth Duw.” Ac wedi dweud hynny diflanasant.
35. Offrymodd Heliodorus aberth i'r Arglwydd, a gwnaeth addunedau helaeth i'r un oedd wedi ei gadw'n fyw. Ac wedi ffarwelio ag Onias, arweiniodd ei fyddin yn ôl at y brenin.
36. Tystiai wrth bawb am y gweithredoedd o eiddo'r Duw Goruchaf a welsai â'i lygaid ei hun.
37. Pan ofynnodd y brenin i Heliodorus sut ddyn a fyddai'n addas i'w anfon i Jerwsalem mewn ymgais arall, dywedodd ef,