14. “Foneddigion,” meddai, “a yw'r brenin yn fawr, dynion yn niferus, a gwin yn gryf? Ydynt, ond pwy sy'n feistr ac yn arglwydd arnynt? Onid gwragedd?
15. Gwragedd a esgorodd ar y brenin a'i holl bobl, y rhai sy'n llywodraethu môr a thir.
16. O wragedd y daethant. Hwy hefyd a fagodd y rhai sy'n plannu'r gwinllannoedd y daw'r gwin ohonynt.
17. Hwy sy'n gwneud dillad i ddynion ac yn ennill clod iddynt; ni all dynion wneud heb wragedd.
18. Os yw dyn yn casglu aur ac arian a phopeth arall sy'n brydferth, ac yna'n canfod un wraig sy'n deg ei phryd a'i gwedd,
19. y mae'n gadael hynny i gyd er mwyn ei llygadu a syllu'n geg-agored arni. Byddai pob dyn yn ei dewis hi yn hytrach nag aur ac arian a phopeth arall sy'n brydferth.
20. Mae dyn yn gadael ei dad, a'i magodd, a hyd yn oed ei wlad ei hun, er mwyn glynu wrth ei wraig.
21. Gyda hi y treulia'i oes, gan anghofio tad a mam a gwlad.
22. Rhaid felly ichwi ddeall mai gwragedd sydd yn eich rheoli. Onid er mwyn rhoi a chludo popeth i'ch gwragedd yr ydych yn llafurio ac yn chwysu?
23. Y mae dyn yn cymryd ei gleddyf a mynd allan i deithio, ysbeilio, lladrata; y mae'n hwylio ar fôr ac ar afon;
24. y mae'n wynebu llewod ac yn cerdded yn y tywyllwch; y mae'n lladrata, ysbeilio a dwyn, a'r cyfan er mwyn cludo'r ysbail i'w anwylyd.
25. Mae dyn yn caru ei wraig ei hun yn fwy na'i dad a'i fam.