13. Y mae'r ARGLWYDD yn mynd allan fel arwr,fel rhyfelwr yn cyffroi mewn llid;y mae'n bloeddio, yn codi ei lais,ac yn trechu ei elynion.
14. “Bûm dawel dros amser hir,yn ddistaw, ac yn ymatal;yn awr llefaf fel gwraig yn esgor,a gwingo a griddfan.
15. Gwnaf fynyddoedd a bryniau yn ddiffaith,a pheri i'w holl lysiau gleision wywo;gwnaf afonydd yn ynysoedd,a llynnau yn sychdir.
16. Yna arweiniaf y deillion ar hyd ffordd ddieithr,a'u tywys mewn llwybrau nad adnabuant;paraf i'r tywyllwch fod yn oleuni o'u blaen,ac unionaf ffyrdd troellog.Dyma a wnaf iddynt, ac ni adawaf hwy.
17. Ond cilio mewn cywilydda wna'r rhai sy'n ymddiried mewn eilunodac yn dweud wrth ddelwau tawdd,‘Chwi yw ein duwiau ni.’ ”