1. Unya, miingon ang Ginoo kang Abram, “Biyai ang imong nasod, ang imong mga kaparyentehan, ug ang panimalay sa imong amahan, ug adto sa dapit nga ipakita ko kanimo.
2. Himuon ko ang imong mga kaliwat nga usa ka bantogan nga nasod. Panalanginan ko ikaw ug mahimong bantogan ang imong ngalan. Pinaagi kanimo, daghan ang makadawat sa panalangin.
3. Panalanginan ko ang nagapanalangin kanimo. Apan tunglohon ko ang nagatunglo kanimo. Pinaagi kanimo, panalanginan ko ang tanang katawhan sa kalibotan.”
4-5. Busa mibiya si Abram sa Haran ug miadto sa Canaan, sumala sa giingon sa Ginoo kaniya. Nag-edad niadto si Abram ug 75 ka tuig. Miuban kaniya ang iyang pag-umangkon nga si Lot. Gidala usab niya ang iyang asawa nga si Sarai ug ang tanan nilang mga kabtangan ug mga sulugoon nga natigom nila sa Haran.
6. Pag-abot nila sa Canaan, mipadayon sila hangtod nga nakaabot sila sa dakong kahoy sa More didto sa Shekem. (Niadtong panahona didto pa nagpuyo ang mga Canaanhon.)