27. Gisulti sa mga tawo kaniya ang ilang gihisgotan mahitungod sa ganti nga madawat sa tawo nga makapatay kang Goliat.
28. Sa dihang nadunggan ni Eliab, ang kamagulangang igsoon ni David, nga nakigsulti si David sa mga tawo, nasuko siya pag-ayo. Miingon siya kang David, “Nganong mianhi ka dinhi? Kinsay gipabantay mo sa pipila lang ka buok natong karnero sa kamingawan? Mianhi ka lang aron sa pagtan-aw ug gira! Ngano si kinsa ka ba? Kahambogiro gud nimo.”
29. Miingon si David, “Ngano? Unsa bay akong gihimo? Nangutana lang ako!”
30. Unya mitalikod si David gikan kaniya ug miatubang sa ubang mga tawo ug nangutana sa mao gihapong pangutana. Ug mao usab gihapon ang ilang gitubag kaniya.
31. Ang gipanulti ni David nakaabot kang Saul, busa gipatawag siya ni Saul.
32. Pag-abot ni David, miingon siya kang Saul, “Walay usa nga angayng mawad-an ug kaisog tungod niini nga Filistinhon. Ako nga imong alagad makig-away kaniya.”
33. Mitubag si Saul, “Dili ka makahimo sa pagpakig-away nianang Filistinhon. Bata ka pa ug siya hanas na sa pagpakig-away sukad sa bata pa siya.”
34. Apan mitubag si David, “Sir, dugay na akong tigbantay sa mga karnero sa akong amahan. Kon tangagon gani sa liyon o oso ang karnero,
35. gukdon ko kini ug bunalan, ug ilogon ko pagbalik ang karnero. Kon mosukol siya kanako gunitan ko siya sa liog ug bunal-bunalan hangtod nga mamatay.
36. Nahimo ko kini sa liyon ug sa oso, ug himuon ko usab nianang Filistinhon nga wala nakaila sa Dios, tungod kay gihagit niya ang mga sundalo sa buhi nga Dios.