27. Nahigmata ang tinugyanan sa bilanggoan ug sa pagkakita niya nga nangaabli na ang mga pultahan, gipakaingon niyag nanglayas ang tanang binilanggo. Busa gilanit niya ang iyang espada aron maghikog unta.
28. Apan misinggit si Pablo, “Ayaw paghikog! Ania ra kaming tanan!”
29. Busa ang tinugyanan sa karsel nangayog suga unya misulod siya nga nagdali ug miluhod nga nagkurog sa tiilan ni Pablo ug ni Silas.
30. Unya gipagawas niya sila ug gipangutana, “Sir, unsa may akong buhaton aron ako maluwas?”
31. Sila mitubag, “Saligi ang Ginoong Jesus, ug maluwas ka lakip ang imong panimalay.”
32. Unya siya ug ang tanang sakop sa iyang panimalay giwalihan nila sa pulong sa Dios.
33. Niadtong taknaa sa kagabhion gihugasan sa tinugyanan sa bilanggoan ang ilang mga samad ug gibunyagan dayon siya ug ang iyang panimalay.
34. Unya gidala niya si Pablo ug si Silas sa iyang balay ug gipakaon. Nalipay siya ug ang iyang panimalay kay siya mituo na man sa Dios.
35. Sa pagkabuntag ang mga maghuhukom nga Romanhon nagsugo sa mga opisyal sa kapulisan nga buhian si Pablo ug si Silas.
36. Busa gipahibalo sa tinugyanan sa bilanggoan si Pablo ug si Silas nga nag-ingon: “Gipabuhian na kamo sa mga maghuhukom ug lakaw kamo uban ang kalinaw.”