42. “Giluwas niya ang uban apan dili siya makaluwas sa iyang kaugalingon! Kon tinuod nga siya ang Hari sa Israel kinahanglang manaog siya sa krus karon dayon aron motuo kita kaniya!
43. Misalig siya nga ubanan siya sa Dios ug miingon nga siya Anak sa Dios. Tan-awon kuno nato kon luwason ba siya sa Dios karon!”
44. Ug bisan ang mga tulisan nga gilansang uban kaniya mibiaybiay usab kaniya.
45. Sa pagkaudtong tutok, mitabon sa tibuok yuta ang kangitngit nga milungtad ug tulo ka oras.
46. Ug sa pagkaalas tres sa hapon mituaw si Jesus, “Eli, Eli, lama sabachthani?” nga sa ato pa, “Dios ko, Dios ko, nganong gibiyaan mo ako?”
47. Ang ubang mga tawo nga nagbarog didto nakadungog kaniya ug miingon sila, “Nagtawag siya kang Elias!”
48. Dihadiha usa kanila ang midagan aron pagkuhag espongha nga iyang gihumod sa baratohong bino ug gitaod sa tumoy sa usa ka bugang ug gitunol ngadto kang Jesus aron ipainom kaniya.
49. Apan may miingon, “Ayaw una, tan-awon nato kon moanhi ba si Elias aron pagluwas kaniya!”
50. Unya si Jesus misinggit pag-usab ug namatay.
51. Unya ang tabil sa Templo nagisi gikan sa taas ngadto sa ubos. Nauyog ang yuta ug nangapikas ang mga bato.
52. Ang mga lubnganan nangaabli ug daghan sa nangamatay na nga katawhan sa Dios ang nangabanhaw
53. ug nanggula sa ilang lubnganan. Miadto sila sa Balaang Siyudad human mabanhaw si Jesus ug didto nakit-an sila sa daghang mga tawo.
54. Sa diha nga ang opisyal ug ang iyang mga sundalo nga nagbantay kang Jesus nakamatikod sa linog ug sa tanan nga nahitabo, nangahadlok sila pag-ayo ug miingon, “Siya gayod ang Anak sa Dios!”
55. Sa dili layo kaayo, didtoy daghang babaye nga nagtan-aw. Nag-alagad sila kang Jesus ug mikuyog kaniya gikan sa Galilea.