23. Kon duna kamoy dalunggan, pamati!”
24. Ug si Jesus miingon usab kanila, “Matngoni ninyo ang inyong madungog. Ang sukdanan nga inyong gamiton paghukom sa uban mao usab ang gamiton sa paghukom kaninyo ug labaw pa gani.
25. Ang tawo nga may iya nang daan hatagan pa gayod. Apan ang walay iya, bisan ang diyutay nga anaa kaniya, kuhaon pa.”
26. Unya mipadayon si Jesus pagsulti, “Ang paghari sa Dios sama niini: May tawo nga nagsabod ug binhi sa iyang uma.
27. Adlaw-adlaw nagpadayon siya sa iyang buluhaton. Miturok ug mitubo ang mga binhi sa paagi nga wala niya hisabti.
28. Ang yuta, pinaagi sa kinaiya niini, nagpatubo ug nagpabunga sa mga tanom: maoy mouna ang linghod nga punoan, unya mosunod ang iyang uhay ug unya ang bus-ok nga mga lugas.
29. Ug inigkahinog na, galabon kini kay ting-ani na man.”
30. Unya nangutana si Jesus, “Sa unsa mang butanga ikatandi nato ang paghari sa Dios? Ug unsa mang sambingaya ang gamiton nato pagsaysay niini?
31. Sama kini sa liso sa mustasa nga maoy labing gamay nga liso dinhi sa kalibotan.
32. Kon itanom kini ug makatubo na, mahimo kining labing dako sa tanang tanom. Managko ang iyang mga sanga ug dinhi magpasilong ug magsalag ang mga langgam.”
33. Nagwali si Jesus ngadto sa mga tawo ginamit ang daghan pang mga sambingay nga sama niini.
34. Wala siyay gisulti kanila nga wala ipaagi sa mga sambingay. Apan kon ang iyang mga tinun-an na lamang ang kauban niya, iyang ipatin-aw kanila ang tanan.
35. Ug nianang pagkagabii giingnan ni Jesus ang iyang mga tinun-an, “Manabok kita sa lanaw.”