8. Mao kini ang giingon sa Ginoo:“Sa panahon nga akong gipili, gitubag ko ikaw;gitabangan ko ikaw sa dihang nagpakitabang ka;bantayan ug panalipdan ko ikaw.Pinaagi kanimo maghimo akog kasabotan uban sa tanang katawhan;ipahimutang ko ikaw didto sa imong yuta nga karon nagmingaw na.
9. Moingon ako sa mga binilanggo, ‘Gula kamo,’ug niadtong anaa sa kangitngit, ‘Gawas ngadto sa kahayag.’Manibsib sila daplin sa kadalananug mahimo nga ilang sibsibanan ang hawan nga kabungtoran.
10. Dili na sila gutomon ug uhawon;ang hangin ug ang kainit sa adlaw dili na mosakit pa kanilakay tultolan man sila sa nagmahal kanila ngadto sa mga tuboran sa tubig.
11. “Maghimo akog agianan latas sa kabukiranug mag-andam akog dalan alang sa akong katawhan.
12. May mangabot gikan sa halayo,ang uban gikan sa amihanan ug kasadpan,ug ang uban gikan sa Aswan sa habagatan.”
13. Pag-awit sa kalipay, O kalangitan, ug pagmaya, O yuta;pag-awit, O kabukiran!Kay lipayon sa Ginoo ang iyang katawhanug kaluy-an niya ang mga nag-antos.
14. Apan ang Sion miingon,“Gibiyaan na ako sa Ginoo,nalimot na siya kanako.”
15. Busa ang Ginoo mitubag,“Makalimot ba ang usa ka inahan sa iyang anak nga masuso?Dili ba niya mahalon ang iyang anak?Apan bisan pag malimot ang inahan sa iyang anakako dili gayod malimot kanimo.
16. Tan-awa, Jerusalem,gikulit ko ang imong ngalan diha sa akong mga palad;ang imong mga paril kanunay kong gibantayan.
17. “Lupigon sa imong mga magtutukod ang nagguba kanimo,ug mamiya kadtong migun-ob kanimo.
18. Tan-awa ang imong palibotkay nagtigom ang imong katawhan ug mamauli na sila.Ipanumpa ko ingon nga ako buhi nga Diosnga magmapagarbohon ka kanila,sama sa babayeng kaslononnga mapagarbohon sa iyang mga dayandayang alahas.