34. “Sulugoon ako ni Abraham,” miingon siya,
35. “Gipanalanginan pag-ayo sa Ginoo ang akong agalon ug gihimo siyang bantogan. Gihatagan siyag mga panon sa karnero ug mga kanding, mga baka, mga salapi, mga bulawan, mga ulipong lalaki ug babaye, mga kamelyo ug mga asno.
36. Sa dihang tigulang na si Sara, ang asawa sa akong agalon, nanganak siya ug batang lalaki. Gihatag sa akong agalon ang tanan niyang katigayonan ngadto sa maong anak.
37. Gipapanumpa ako sa akong agalon sa pagtuman sa iyang gisugo nga dili ko minyoon ang iyang anak sa mga babaye sa Canaan diin siya magpuyo.
38. Ug giingnan ako niya nga moadto sa katawhan sa iyang amahan ug sa iyang mga paryenti aron pagpangitag asawa alang sa iyang anak.
39. Ug giingnan ko ang akong agalon, ‘Unsa may buhaton ko kon ang babaye dili mokuyog kanako?’
40. Siya mitubag, ‘Ang Ginoo nga gialagaran ko kanunay magpadala sa iyang anghel uban kanimo ug mopalampos kanimo sa imong tuyo. Pangitaig asawa ang akong anak didto sa mga kabanay sa akong amahan.
41. Kon buhaton mo kini, makalingkawas ka sa imong panumpa ug kon moadto ka sa akong panimalay ug mobalibad sila kanimo, makalingkawas ka usab.’
42. “Sa pag-abot ko sa atabay karong adlawa, nag-ampo ako, ‘Ginoo, Dios sa akong agalon nga si Abraham, palamposa intawon ang akong tuyo.
43. Samtang nagbarog ako duol sa atabay, ang dalaga nga moanhi aron pagkalos ug tubig, ingnon ko nga paimnon akog tubig sa iyang tibod.