18. “Ek het Israel hoor kla: ‘U het ons swaar gestraf,maar ons het dit verdien.Ons was soos wilde kalwers wat nog moes leer.Bring ons terug en herstel ons, want U is die Here ons God.
19. Ons het afgedwaal, maar ons is spyt daaroor. Ons kon onsself skop dat ons so dom was. Nou is ons skaam en verleë oor wat ons in ons jong dae gedoen het.’”
20. Die Here sê: “Is Israel dan nie meer my dierbare seun nie? Is hy nie my lieflingkind nie? Selfs al moes Ek hom straf, is hy nie uit my gedagtes nie. Omdat Ek oor hom besorg is, sal Ek My oor hom ontferm.
21. “Plant vir jou rigtingwysers. Stel vir jou bakens vas. Neem kennis van die pad waarlangs jy gegaan het. Kom terug, jong vrou Israel! Kom terug na jou eie dorpe.
22. Hoe lank sal jy nog hink op twee gedagtes,ontroue dogter? Die Here gaan iets nuuts op aarde laat gebeur: ’n Vrou sal ’n man beskerm.”
23. Die Here, die Almagtige, die God van Israel, sê: “As Ek hulle terugbring uit hulle ballingskap, sal die mense in Juda en in hulle dorpe weer sê: ‘Die Here seën jou, tuiste van geregtigheid, heilige berg!’